Selasa, 16 Desember 2008

lawas kada

lawas kada ma unjun nah....hujan tarus pang

Minggu, 23 November 2008

kada kasisitan....



wayah unda handak tulak maunjun ka arah penggalaman. Pas waktu itu kada singhaja malihat urang manangkap buaya sing ganalan banyak urang malihat, jalan jadi sasak, macet sing panjangan, mana tujuan masih jauh ha pulang. hari samakin siang. imbah itu kada lawas sampai di lokasi paunjunan, sakalinya urang sudah ada sing banyakan, di sana urang mana-mana haja ada, mulai urang marabahan sampai urang martapura ada di sana. takumpul sudah bubuhan paunjunan, rami jadinya baurahan. Pas kawan malihat unda “uy,” jar inya, “kamana haja lawas kada sing cungulan lah situ,” inya managur unda . unda sahuti ai “ situ pang kada parnah bahabar bila handak tulak maunjun, cuba bahabar pasti unda tangi i.

“ ikam pang kadada tarus di datangi, satiap aku karumah situ pasti urang rumah mamada hakan tulak kamana kah tadi ujar umanya nang kaya itu sidin manyahuri. Aku kasanalah bada hulu ayuja ujar inya mayahut ka arah hulu sana ai sadikit pas ada lokasi yg pina bagus uma ramiya iwak papuyu kada kasisitan. Tabawa juwa iwak satangah bakul bulik. Kena dudi hari ku buliki pulang kasana.

Minggu, 16 November 2008

sangu maunjun





Kehidupan yang sempurna dapat di jalani dengan berbagai cara misalnya dengan bekerja mencari nafkah dan selalu bersyukur kepada sang pencipta itu adalah salah satunya banyak cara yang di lakukan manusia selalu berbeda- beda dan beragam cara tingkah laku manusia. Takbisa di tebak apa yang di lakukanya setiap detik dan setiap jam selalu bersikap aneh. Semakin lama semakin dekat dengan ajal bahkan kematian akan selalu siap menjemputnya. Apakah kamu sudah mempersiapkan pertanggujawaban kamu kepadanya. Nah maka dari itu persiapkanlah dari sekarang wahai umat tuhan jangan pernah takut dengan kematian karena itu jalan keabadian untuk kehidupan yang selanjutnya. Maka perbanyak lah amal dan pahala untuk akheratmu.

Wahai paunjunan….


Senin, 29 September 2008

Salamat Ba Hari Raya ja Buhannya Lah


unda asa kada handak kamana-mana nah, asa kulir banar ba juuk kawadah kawal, napang mun harinya pina panas manggantang cam ini. baunjun pina asa kada karuan rasa, haruan pina kada tapi ada, napang mun habis disatrom bubuhannya tangah malam sampai ka baisukan, dimapa kada ngalih bacari iwak haruan gasan mangawani katupat hari raya, paksaai batukar hintalo hayam, itu gin ngalih am jua cariannya, sanunuh ada larang am jua. ayuja nah unda handak maucapakan " salamat ba hari raya banarai, ampun maaf lah buhan baloggir samunyaan, kalo pang buhan baloggir pina asa tasinggung kah atau pina kada nyaman kah wan surang nang pamula nginih. hehehehe

Kamis, 25 September 2008

papadah mun ma unjun!



unda kadatahu lagi kayaapa caranya ma udar blog nang ini supaya kalihatan bagus wan banyak di kunjungi urang. biar rami jua.

kayapakah-kayapakah urang manyambati ampun unda,asal banyak ja urang nang katuju bahayau kawadah unda, nyaman juwa kawa dibawai tulak maunjun kapadang, kalo pang tadapat lukah urang, nyaman disasahi urang lawan parang. hanyar tahu rasa, hapuk tu kayapa pang rasa.

mun kawa jangan digawi nang kakaya tu, mustinya ma unjun tu nang wajar wajar haja.

Minggu, 14 September 2008

wayah manulis


Kamarian tadi unda bajuuk karumah si baburinix eiihhh sakalinya inya tabantai di lantai…umaaaaa kada paparakan handak buka lagi napang mun jam dirumahnya masih mamukul tiga lagi. Pantas haja inya pina mangulir bangun wayah unda datang bajanguk.

“Jadikah jar ka punduk lima, buka puasa basama jar situ sumalam?

“ jadi…jar sapa kada”

“ eiiihhh mintu ah, luku ai kada jadi nyaman surang bulik nah!

“ u buy lahai, kalalakasan handak bulik nyawa, nyar datang handak bulik lah, bai ingat wal ai, hari panas banar lagi”

“ayu ai mun damintu, unda ni napa da julak ai, tasarah julak haja”

“ kadanya cam mintu ah….dang dulu unda ma sms bosnya dahulu jadi kada”

Kada lawas imbah julak baburinix ma sms, lalu manyalak ai bunyi hp julak. Diangkatnya ai.

Kadangaran julak bapander….wan bos nang maada akan acara teih..

“ ayu lakasi, buhannya manunggui di higa museum”

Sampai disia pagat tulisan ku ….lampu di halaman muka kunslit harau tulisan unda hilang sapanggal kada ingat lagi tu pang…

Bangsaaaaattttt babanaran! Asa kada biasa unda manamui nang kaya niti…paksa ai unda saadanya haja mamusting nah asal ada ha….mbah daripada hilang kada karuan ya kalo?

Kada kawa ai, handak manulis ba asa asa kada basumangat lagi han, kayapa yu?

Gagara kunslit tadi tu pang, nang ini ai nah…hi ieh…

Ku cabut ai bula lmpu nang kunslit tu, imbah kubuka …..harau ilkunya nang malatui….untung kada bula lampunya wal ai…..hehehe….

Satumat barang nah…asal kada kunslit urangnya ha…hehehe…ya kalo cumie lah....

Sabtu, 30 Agustus 2008

Tatukar Iwak Kapar


hari ini ma unjun pina kada tapi rami eih..., haaaahhh umpan sudah tatukar-tukar, iwak kada tapian mamatuk, kodok pina balarang saikungnya, mamair asa kada tapian ba ulihi, napa lagi maka sudah ditangah padang, pina asa muyak pang bajuuk kasitu kamari mancari pilawa nang pina banyak iwak mamatuk. kikira leh iwaknya handak puasa an jua saku ai. bisa ai tu lah?
baisukan tadi unda wan kawan tulak ka wadah cumie,di taruna praja III pas di toko panjualan pulsa elektrik, masuk ai kasitu, kawan unda ja pang manukar unda kada, di padahakan kawan unda ai salam lah wan a1ddi lawan nang manjuali tieh. ada ai a1ddinya jar inya guring bis bagawian jar..imbah itu bulikan nai kami badua bajuuk lalu maunjun..hehehe..rancana handak mambawai inya ma unjun eihhh.... sakalinya guring bantrik. kada jadi ai.
bulikan ma unjun. kada jadi napa-napa paksaai batukar iwak kapar nang sigar wan urang kampung. murah pang pada di pasar...hehehe...nang panting bulik mambawa iwak ya kalo biar kada ba ulihi ma unjun tapi ba ulih manukar hahahaha... biar kada supan wan urang rumah.., han kaya itu pang gawian mambunguli urang dirumah, kasian nang dirumah kana gatah manyiangi iwak tukaran. tapi urang rumah himung haja makan ba iwak jua surang nyaman ai mangitik mahadangi nang masaknya...sisanya gasan saur malam nang panambaian puasa bulan niti...huk...huk...huk asa katulangan kapar nah...

salam gasan bubuhan balogger kita.....123 sahuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuurrrrr sahhhuuuuuur3x
salamat manunai akan ibadah puasa dihari yang panambaiyan ini.

apa habar balogger kita?

Minggu, 24 Agustus 2008

tulak ka Kurau


Wayah buhannya mambawai ma unjun ka kurau. Unda umpat jua tulak. Jadi ba motor trak tulak an, ada pang mun ba duabelas urang nang tulak. Baisukan tu ka simpang ampat buhannya manukar unjun wan umpan. Nang mana kada ba isian tantaran kawa manukar di situ..tamasuk aku nang kada mambawa tantaran, karna tantaran unjun ku patah sudah. Cuma disitu pas habis tantarannya. Jadi kada kawa manukar. Keina di ratu elok aja singgah, disana ada jua urang bajualan tantaran unjun.disitu pas kadada jua tantarannya, nang ada tantaran pair katia tantaran pair. Paksaai unda manukar kawat unjun wan umpannya ja kada tahu kayapakah kaina.

Perjalanan masih jauh. Liku jalan masih banyak banar lagi, kada paparakan sampai. Buhannya di dalam bak trak masih haja baricau, napa-napakah nang dipandir.unda kada tapi tahu jua. Di muara pulau sari trak basinggah. Kira-kira buhannya manukar ruku wan sangu gasan maunjun. Buhannya sapalih turun pada trak. Unda masih calingak calinguk ma itihi kalau-kalau ada nang bajual tantaran unjun, dasar kadada nang nang bajual tantaran unjun sakalinya. Tantaran pair katia tantaran pair nang ada. Sudah ai tu paling aku kada ma unjun tu hari ini. Sampai di lukasi pa unjunan( kurau ), buhannya kuciakan malihat haruan pina banyak timbulan di banyu. Ayu lakasi turunan kita sudah sampai, asing-asingnya buhannya manyiapakan parlangkapan unjun. Ada nang sudah manyisit babarapa ikung sudah. Unda masih haja dalam bak trak sambil ma itihi buhannya manyisit.

“ikam kada ma unjun kah” jar buhannya

“ unda kada baisi tantaran nah” jar ku

“ tu pakai tantaran ku, unda mamair ja hari ini”jarnya pulang

“ ieh..mun kaya itu, minjam ai lah!

“ i-ieh pakai ja”

“ ayu ai tu mun situ ma injami, unda pakai ai”

Ancap ai unda manyiapakan jua, mulai manjarat kawat pakai nilon sampai manjarat ka ujung tantaran wan mangait umpan ka kawat jua lalu malabuh ka banyu. Satumat banar unda malabuh unda manyisit jua, tunggal ikungan unda kumpulakan papuyu nang mamatuk ka dalam bakul, mbahanu haruan nang mamatuk, mbahanu kulacingan, kaya itu tarus manarus! Bilang kada sakira tu pang raminya ma unjun hari itu, asa kada sa apa kamarian ari. Buhannya sudah mulai badatangan mamaraki trak cagar handak bulikan nam sudah, unda masih haja manyisit sambil mahadangi buhannya bakumpul di parak trak.

Imbah buhannya sudah siap bulikan nyar ja unda jua ampih, unda barasihi apa apa nang parlu di barasihi. Minum dahulu, lalu mambawa naik bakul hasil pakuleh ma unjun, uma ai asa barat banar bakul ku, pina parak hibak tu pang. Maka ganal-ganal iwaknya.

Buhannya manjanguk ka bakulku.

“ umaaa! Nang ini hibak bakul ngarannya, ganal-ganal pulang iwaknya”

“ dimana tadi ma unjun?

“ diparak ni pang, kada jauh-jauh”

“ unjun ku tu dasar pamatukan” jar nang ampun unjun

“iyalah!

“ beeiiih, mun papuyu ha barikit tarus!

Hmmm.. unda diam haja kada babunyi-bunyi mananggapinya, biar!

Asal unda hari ini banyak ja bapakuleh, biar unda kada ba isi tantaran tapi unda kawa maunjun wan hibak bakul unda. Hahahaha…kasian dehh..nang ampun unjun, mamair bakulehan lima ikung haruan haja…kalah banyak wan nang ma unjun! Hahaha..

Jam duasatu unda sampai ka rumah. Hehehe…asa ngangal wan uyuh saharian ba unjun nang tatinggal, karasaan banar pang, napa mun tulak ka jajauhan jua. Tapi kada papa mun bakulehan banyak jua kada jadi soal. Sanang banar tu pang. Cihuiii…unda makan iwak hasil ba unjun pakai cacahan uma! Nyamannya. Haruan ba sanga, papuyu ba ubar! Hruup.. beih nang mandangar gin asa batitikan liur, handak marasani. Sudah gin lah, keina pulang bila tulak maunjun unda kisahakan.

Salam

Pa unjunan!

jangan kada ingat kunjungi blog unda

Minggu, 17 Agustus 2008

hasil banjur


sambil maunujun unda pasangi banjur, pakai umpan kodok hidup, unda liatakan ja pang. kada saapa kakarujut banjurku...eihh...sakalinya kancang nilonnya...ahhh iya nie ganal pulang dapat unda kawa pulang unda gangan asam ancuiiii pulang iyoooooiiiiii....umaai asa titik nah ...hah baliuran saku ni... lakasi kita maunjunan keina habis di unjuni urang apalagi musim karing parak dah...pacang bakacal pulang kita atawa bagalau....
kalu pang tadapat papuyu bagincu....hehehe pacang basalamatan kita imbah hari raya.

haruan hasil mamair


wayah buhannya ramie ba unjun unda bakuleh haruan nang sing ganalan hehehe...kawa di panggang atawa di ubar, bisa jua di garih...apalgi di masak gangan asam weeeeehhhhh....ancui iyuoooyyyy....sambalnya pang jua kada tandingannya....dasar malawanakan! kada ingat lagi tu pang lawan kucing ba duduk....kasian kucing mahadang tulangnya...

Senin, 07 Juli 2008

Tulak Ma Unjun!

Kuangkat telpon genggamku dan ku baca siapa yang memanggil aku, ternyata teman ku Aam, ku pencet tombolnya

“assalamu’alaikum”

“alaikum salam” jawabku

“jadikah kita?

“maunjunkah?

“i-ieh”

:jam berapa tulakan”

“wahini pang nah, aku sarapan dulu lah!

“he-ieh, ayuja”

“keina ku datangi situ”

“aja, lagi nonton insert nah”

“baaaahhhhh…, katuju jua inya manonton insert sakalinya”

“Asal jangan nang kada-kada ha”

“hahahahahaa…., hadangi ja’

“unda mandi dulu jua nah!

Setelah mandi aku siap-siap peralatan kemudian sarapan pagi, selang tak berapa lama kawanku tadi datang dengan Honda astera grand nya serta peralatan pancing yang dibawanya. Kami ngobrol sebentar sambil menikmati rokok, kira-kira kemana tujuan kita mincing kali ini.

“kita ke tempat nang semalam ja kah?

“bisa, itu bisa diatur, tergantung lokasi yang kita dapatkan nanti, rame atau kada iwaknya”

“bujur julak-ai, kada tasalah tu”

“bila kada rame pindah tempat kita”

“tasarah situ Haja, situ tahu nang mana cagar dihayau keina”

“ya tu, kamanakah lagi, nang panting iwaknya banyak”

“bujur pulang, surang maumpati haja”

Semua peralatan yang dibawa sudah lengkap, tinggal manukar umpan ja lagi

“kita kah bagamat”

“ayu, keina maisi minyak dulu di pomp Loktabat”

“heih gampang”

Kulihat mama sedang keluar membawa bungkusan sampah gasan di buang ke tanah kosong seberang rumah.

“tulak maunjunkah?

“i-ieh, ni pang nah maambili”

“ulun turunlah, Assalamu’alaikum”

“wa’alaikum salam”

Kustarter roda duanya temanku tadi, maka berangkatlah kami kearah Loktabat.

Kami melanjutkan perjalanan setelah mengisi bbm di pomp Loktabat, tiba di Landasan Ulin kami beli umpan buat mincing kemudian kami teruskan perjalanan, di simpang Liang Anggang kami mengambil arah Jalan lingkar selatan melewati pomp LA kami ambil arah kekiri terus di persimpangan kami ambil arah kekanan, menelusuri jalan tanah yang menuju ke areal tambang Pasir Putih.

Sebelum melewati SMP2 Gambut kami belok kiri menuju areal pertambangan dan setelah areal kami lewati, temanku minta berhenti

“aku mau kencing dulu”

“oh yak ah?

“aku handak mambuang am jua”

Tiba-tiba kawanku kaget melihat sesuatu.

“Kantong Semar”!

“mana?

“itu, tu lihat, banyak banar kalo!

“wah ….iya ni, kada salah tu”

“larang ni”

“kawa di ambil keina, bulikannya”

“bujur banar, kita buliki keina”

“ayuuu…kita berangkat lagi”

Kami tergoda dengan kantong semar yang barusan kami lihat, sepanjang jalan melintas masih terlihat beberapa pohon kantong semar disisi-sisi jalan yang kami lewati, betapa tidak kawanku sungguh sangat tergoda dengannya, karena harga kantong semar sekarang ini sangatlah mahal, padahal bagiku buat apa kantong semar, yang hanya tumbuh di pinggir jalanan seperti itu.

Aku tidak tahu apa gunanya kantong semar, tapi menurut temanku itu harganya bisa mencapai empat jutaan. Aku terpaku mendengarnya.

“hanya orang kaya bodoh yang mau beli kantong semar itu”

“kira-kira”

“mungkin saja kan?

Aku terus saja mengemudikan roda dua, belok kanan, belok kiri, menyeberang titian, belok kanan lagi dan belok kiri di ujung jalan areal tambang itu, sampailah di areal pemukiman penduduk setempat.

Satu persatu rumah-rumah penduduk kami lewati, tiba di pertigaan jalan kami berhenti sebentar di salah satu warung penduduk kampung. Sekedar melepaskan lelah dan penat aku minta dibuatkan kopi dan temanku minta segelas teh. Sambil menanti melepas lelah, ku seruput kopi panas.

“hmm…seger rasanya lidahku”

“ pak! Dimana kira-kira lokasi mancing yang ramai” kata temanku pada salah seorang pengunjung warung saat itu.

“ disana! Banyak orang mancing” sambil mengarahkan jari telunjuknya.

Kami pun menoleh kearah sana.

“ooo…iyakah pak, terima kasih pak”

“ hanyar ja kah handak ma unjun ni”

“ ya ai! Mancoba-i banarai pak ai. Kalo pang rami”

“ mulai mana tadi?

“ banjarbaru pak ai”

“ oooo…..”

Selesai menikmati kopi, kami pamit untuk melanjutkan mancing menuju lokasi yang telah di tunjukkan pada kami tadi. Dengan demikian kami tidak terlalu bersusah payah menemukannya….

Bagus memang! Tepat sekali dengan apa yang di bilang bapak tadi, sesuai dengan lokasi yang kami inginkan.\

“ bagus banar nah!

“ kita ma unjun disini haja!

“ ayooo..kada salah orang mamadahakan!

“ dasar babanaran!

“ lakasi kita mulai”

Baluman tuntung lagi kaina basambung haja!

Selasa, 17 Juni 2008

maunjun



maunjun
yg disukai adalahyg bisa meng hilangkan kejenuhan dan menyegarkan pikiran di situlah nikmat merasakan jerujut iwak saat mata kail di taguk nya itulah yg tidak bisa kita dapatkan di pasaran manapun juga itu lah yg paling berkesan saat maunjun di wilayah mana saja