Minggu, 25 Juli 2010

Utuh Laduk wan Aluh Piai

Utuh laduk nangini pina bingung malihat si Aluh Piai tatangga subalah.
“banyaknya pang sudah urang bapara wan si Aluh Piai, tapi pina kadada nang jadinya”.dalam hati Utuh Laduk ni.
“apa garang sababnya ni, coba pang kutakuni, sapa tahu jua aku dapat papadahnya”.kabalujuran si Aluh nang ini lagi duduk di palatar wan umanya.
“ luh. Ui Luh! Napang habar?
“ baik ai ka ai, sambil baparak si Utuh Laduk.
“ aku bingung banarai wan ikam ni”
“hau….bingung kanapang tadih!
“ ya! Am, tiap ada nang bapara wan di ikam, musti kadada nang bajadiannya?
“ u…nintu ah”
“ nangapa garang pasal?
“ anu ka ai, mama tu pang mambarii sarat ka ngangalihan”
“ napa tih saratnya, bulih lah aku tahu”
“ bulih ai, sapa manangat”
“anu Tuh ai, saratnya kada ngalih kada, Cuma banyak nang kada sanggup, jar mamanya Aluh Piai manyahuti.
“cuba pang ulun mandangar, kalu pang ulun ini sanggup”.
“ jeh…ikam ni tuh lah, inda musti haja pang”
“ ai ai kada salahnya pang ya kalo, luh?
“ inggih ma ai, bujur jar kaka Utuh tu”
“ mun ikam sanggup ha Tuh ai”
“ mandangar barang”
“ saratnya tu Tuh ai sabuting haja”
“ napa? Utuh ni manggasak.
“ anak ku ni, bila sudah kawin kaina, jangan di apa apai”
“ mintu haja lah”
“ Iih! Mintu haja!
“ pantas….tas, jar Utuh Laduk pina mangarti.
“ sanggupi haja ka Utuh ai, jar Aluh Piai manggasak. Tamadakannya si aluh ni handak jua wan utuh laduk ni.
Handap kisah Utuh Laduk ni takawin jua wan si Aluh Piai.
Malam partama si Utuh ni kada wani manggatuk si Aluh piai sahama hama, jangan kan manggatuk guring sakalambu haja kada. Dimapa akal supaya kawa. Cinik jua ai Utuh laduk mamikirakan. Napang babaya manggatuk sadikit haja ka awak Aluh, inya bakuriak sing nyaringan.
“ mamaaaa……., ulun di anunya”.
Datang nang kuitan mamaraki, kada jadi Utuh Laduk handak manggamit. Damintu tarus tu hari hari, jadi Utuh Laduk ni tiap baisukan maungut di palatar, sambil bapikir kayapa caranya nih?
Rahatan duduk dipalatar, kada singhaja jua Utuh ni malihat hayam laki manyasahi hayam bini, di itihinya bujur bujur sampai tuntung.
“ oh…kaya itu sakalinya”. Utuh laduk bapikir.
Malam harinya Utuh Laduk langsung praktik. Babaya malihat Aluh Piai…langsung sasahinya. Nyata ai si Aluh ni bingung balalu bukah ai jua kadalam kamar, nang ngaran takutan. Utuh ni haga tarus sampai dapat tu pang. Imbah dapatnya Utuh Laduk di ranjang, dibalik halar tangannya Aluh, tingharapakannya, igutnya di kapala. Aluh tabingung bingung kukuciak, mamaaaaa…..ulun di anunya! Mamaaaa….ulun di anunya!
Mandangar nang anak kukuciak, badadas mandatangi ai kakamar si Aluh.
“ utuhhhhh…….!
Utuh langsung malapas aluh.
“ ingat janji mama wan ikan samalam kayapa?
“ inggih ma ai, ulun ingat ai”
Lamas Utuh ni imbahnya. Kada kawa ba apa-apa salain bajauh.
Malam itu utuh kada dapat sahimpil-himpil pinanya.
“Rupanya aku tadi salah” jar Utuh.
Baisukan maungut pulang dipalatar manjanaki hayam-hayam kaya samalam.
Nang ini lain hayam nang dijanakinya tapi kucing laki bini.
“ oh kaya itu kah” jar Utuh ma itihi sampai tuntung.
“dasar lawas banar pinanya, mun kaya itu, tapi kada salahnya ku cubai pulang!
Malam harinya utuh laduk mamaraki Aluh Piai, kada kaya samalam pang, langsung sasah.
Main mata haja, kijip kijipan badua. Babaya Utuh handak manjapai ka tangan Aluh.
“ bila pian piyan ma Anu ulun malam ini, ulun bakuciak pulang! Kada tahu ai.
Kada jadi Utuh handak manjapai atawa manggamit. Tapi rahatan Aluh pina lingah sadikit. Langsung haja Utuh ni baluncat ka balakang Aluh, rungkupnya Utuh, igut Utuh di kapala pulang, kukuciak pulang Aluh, tapi, kada tapi kadangaran karna tatutup bantal. Kaina lapas nya Utuh. Dua tiga kali nang kaya itu.
Nang ka ampat kali.
“ utuuuuhhhhhhh….., ingat saratku! Nang kuitan datang manjanguk.
Pancat pulang Utuh malam ini.
Baisukan Utuh Laduk ni kada duduk di palatar lagi. Inya bakunjang ka kabun. Kabalujuran malihat sarang Kararangga. Tapikir ulih Utuh.
“ baik di ambil haja, kawa jua gasan ma unjun”.
Bulik ai Utuh ma ambil bakul wan jujurak panjang gasan ma unduh sarang Kararangga.
Imbah ba ulihi dua buah sarang dalam bakul. Timbul kada jadi handak ma unjun. Sarang kararangga dalam bakul tadi dibawanya bulik.
Malam harinya Utuh bagadang! Mahadang kuitan guring dahulu supaya bila aku ma anu si Aluh nyaman.jar Utuh.
Kada sa apa tangah malam hari, dilihatnya nang badua baranak ni guring banar sudah, si Aluh di kalambu subalah wan nang mama di kalambu kamar subalahnya.
Bagamat ai Utuh mamaraki kalambu umanya sambil mambawa bakul nang baisi sarang kararangga nang masih barikit wan jujuraknya. Buatnya dalam kalambu kuitan si Aluh, bukanya tutup bakul. Jujuraknya di parak akan ka kalambu Aluh jaratnya kabatis. Biar kawa manggunjah bakulnya. Siap dah.. di rungkupnya Utuh Laduk si Aluh, balalu kukuciak ai.
“ mamaaa….., ulun di anunya, tulung maaaa! Ulun di anunya”.
Kada sa apa nang mama manyahuti
“ aku gin di anunya jua, nak ai! Mama kada kawa manulungi!
Malam itu Utuh Laduk bahasil manggawi kaduanya sakaligus, nang mama kalang kabut bakiruh mambuangi kararangga, sadang si Aluh takusasai malawan Utuh Laduk.
Napa ada…habis ai kisah.

Oleh: Badaruddin, Anjir 1993